Kul Himmet Üstadım

Kul Himmet’in nefeslerine, “Kul Himmet Üstadım” ın da nefesleri karışmıştır. Daha doğrusu cönklerde görülen Kul Himmet’in sanılmıştır.
Kul Himmet Üstadım(1779-1844) Sivas’ın Divriği ilçesine bağlı Karageban Köyü’nden yetişmiş, orada Hakk’a yürümüştür. Güçlü bir sanatçı olan Kul Himmet Üstadım’ ın asıl adı İbrahim’dir. Kul Himmet’e son derece sevgi ile bağlı olduğu için onun adına “üstadım” ı ekleyerek her deyişinde üstadını anmıştır. Bu tutum yaygın olmamakla birlikte başka âşıklarda da üstat tanıdıkları hakkında görülür.
Kul Himmet ile Kul Himmet Üstadım’ ı birbirinden ayırt eden o nefes:

1
Cihan derya iken, dünya su iken
Ta ezelden arzumanım Kul Himmet
Şu dünyada hiçbir nesne yok iken
Anın için arzumanım Kul Himmet

Âşıklar eyü dediler zannıma
Makluk muhtaç olmuş dünya imana
Gine imdat kaldı sahib zamana
Anın için arzumanım Kul Himmet

Âşık olsam, türlü mânâ söylesem
Bahri ile ummanları boylasam
İmam-ı Hüseyn’i dava eylesem
Anın için arzumanım Kul Himmet

Her kişi sevdiğini meth eder, onar
Hakk’ın rahmeti ihsanı yağar
Zöhre Yıldızı da dağından doğar
Anın için arzumanım Kul Himmet

Ezelden ervahı Hakk’ın nurudur
Muhammed Ali’ nin gizli sırrıdır
Üstadımdır sevdiğimdir,yârimdir
Anın için arzumanım Kul Himmet

Nurdandır on iki aşığın aslı
Allah bir ,Muhammed Ali’nin nesli
Bir içim sudandır suçumun aslı
Anın için arzumanım Kul Himmet

Hatayi, Pir Sultan, Teslim Abdal’ ım
Gönülden çıkmıyor asla hayalin
Aslını sorarsan Muhammed Alim
Anın için arzumanım Kul Himmet

Elestü deminden gönlümüz çûşu
Alan arkadaşlara cevahir taşı
Doksan bin okunan ayetin başı
Anın için arzumanım Kul Himmet

KUL HİMMET ÜSTADIM cemalin cennet
Şol iki cihan serveri Muhammed
Bin bir ismi vardır bir ismi Himmet
Anın için arzumanım Kul Himmet
Bu eser ilk olarak Cahit Öztelli tarafınan bulunmuştur. (Pir Sultan’ın Dostları kitabından alınmıştır.)

2
Başına gelmişe bir yol danışana
Böyle ayrığı gören var mola
Bir dertli bulanı da derdim bolüşem
Böyle ayrılığı gören var m’ola

Âşıklar kalemi böyle yazıldı
Ciğerciğim bölük bölük ezildi
Sinem şerha şerha oldu üzüldü
Böyle ayrılığı gören var m’ola

Âşıklar bağrımı yaralı kodu
İrakip her yerde hasmınım dedi
Ferhat’ı Şirin’den ayıran cadı
Böyle ayrılığı gören var m’ola

Hak Muhammet Ali bilir hâlimden
Bülbül vaz mı gelir gonca gülünden
Ayrılığa zor demişler ölümden
Böyle ayrılığı gören var m’ola

Kul Himmet Üstadım hâller nic’oldu
Ah ettim irakip belâsın buldu
Sevdiğim dağların ardında kaldı
Böyle ayrılığı gören var m’ola
Kaynak: İsmail Özmen, Alevi-Bektaşi Şiirleri Antolojisi, Cilt 4 , Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara,1998

3
Gafil kaldır şu gönlünden gümânı
Şu mülkün ayesi Ali değil mi?
Yaratmıştır onsekizbin âlemi
Irızgını veren Ali değil mi?

Yarattı Mülcem’i sandı ki yaran
Ali’ye kasdetti oldu bin pişman
Hangi kitapta var Ömer’le Osman
Kuran’da okunan Ali değil mi?

Gelin vazgeçelim biz bu gümandan
Sakın çıkmayalım dinden imandan
Şefaat umalım oniki imamdan
Anların atası Ali değil mi?

Binbir ismi vardır bir adı Hızır
Nerde çağırırsan orada hazır
Ali padişahtır Muhammet vezir
O fermanı yazan Ali değil mi?

KUL HİMMET ÜSTADIM benbir biçare
Bulur mu acep derdime çare
Günahlıyım nasıl varam divana
Divanda oturan Ali değil mi?

Kaynak: İsmail Özmen, Alevi-Bektaşi Şiirleri Antolojisi, Cilt 4 , Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara,1998